Arrestatiegolf bij Het Parool
Uit een onderzoek van Madelon de Keizer (1991) bleek dat bijna tachtig medewerkers van Het Parool tijdens de oorlog zijn omgekomen, waaronder oprichter Kann. Hij werd in mei 1941 gearresteerd en bijna een jaar later, op 29 maart 1942, gefusilleerd. Een andere oprichter, Jaap Nunes Vaz, was opgepakt wegens het niet dragen van de Jodenster. Hij werd getransporteerd naar het vernietingskamp Sobibór, waar hij stierf. Nunes Vaz was voordat hij bij Het Parool kwam redacteur bij ANP. Goedhart en H.B. Wiardi Beckman (voormalig hoofdredacteur van Het Volk) werden op 18 januari 1942 opgepakt. De mannen probeerden te vluchten naar Engeland. Goedhard wist uiteindeijk te snappen. Op 15 maart 1945 stierf Beckman aan tyfus in het concentratiekamp Dachau.
Stijgende oplage
Een krant maken en verspreiden was in de Tweede Wereldoorlog gevaarlijk. De overgebleven redacteurs lieten zich niet uit het veld slaan. Kees de Groot, een jurist, kreeg hulp van Gerrit Jan van Heuven Goedhart. De laatste had voor de oorlog gewerkt als hoofdredacteur bij Utrechts Nieuwsblad. Frans Goedhart voegde zich bij hen, nadat hij was ontsnapt uit Kamp Vught. Een vruchtbare samenwerking bleek. De oplage steeg van 10.000 exemplaren naar 100.000 exemplaren.
In januari 1944 sloot Simon Carmiggelt zich aan bij Het Parool. Hij nam de plaats in van Van Heuven Goedhart, die vanwege een tweede arrestatiegolf naar Engeland vluchtte. In totaal werden vijftien mensen bij Het Parool gearresteerd. Acht mannen werden vrijgesproken. De redacteuren wisten het alsnog voor elkaar te krijgen om 100.000 exemplaren na de invasie te verspreiden. Vanaf dat moment verscheen dagelijks een bulletin.
Het Parool na de oorlog
Na de oorlog werd de krant een groot succes. Dit had Het Parool met name te danken aan haar oorlogsverleden. In de eerste weken ontvingen de redactie ruim 400.000 abonnementsaanvragen. De administratie draaide overuren. Door de papierschaarste kon men de leden geen 'normale' krant leveren. De redactie was genoodzaakt om de krant op halfformaat te drukken en verspreiden.
De oprichters hadden als snel een team om zich heen weten te creëren van moderne twintigers en dertigers. Daarmee kwam een eind aan het sociaal-democratische geluid van Het Parool. De redactie ontwikkelde een nieuwe eigen stijl en toon. Er heerste vooral een 'vrijdenkersgeest' die bij veel andere kranten niet of nauwelijks vanzelfsprekend was.
Lees verder
