Trouw verscheen voor het eerst op 18 februari 1943, oorspronkelijk onder de naam Oranje-Bode, als illegale krant op initiatief van een groep orthodox-protestantse verzetsmensen. Enkelen waren eerder actief bij het illegale blad Vrij Nederland, dat al in 1940 verscheen. Zij verlieten VN in 1942 na een conflict tussen dr. J.A.H.J.S. Bruins Slot en H.M. van Randwijk over de politieke lijn. Trouw trad zo in de plaats van De Standaard, waar de NSB'er Max Blokzijl ‘toezichthoudend redacteur’ was geworden. - Van de verzetsmensen die het illegale Trouw maakten en verspreidden werden honderddertig door de bezetter gearresteerd en gedood, onder wie een van de oprichters, de onverzettelijke Wim Speelman. De Duitsers hebben echter de verschijning tot aan de bevrijding in mei 1945 niet kunnen verhinderen. Het lezerspubliek van Trouw behoorde in de eerste decennia na de Tweede Wereldoorlog tot de achterban van de Gereformeerde Kerken in Nederland en de Anti-Revolutionaire Partij. - Trouw werd steeds meer een hippe krant met anarchistische trekjes. Die verandering werd niet tegengehouden door de Stichting De Christelijke Pers, die waakte over de identiteit van de krant. Er kon echter in die jaren zestig en zeventig nog niet gesproken worden van een professioneel geleid dagblad met eenheid van beleid en stijl. Bovendien bleef het financieel bergafwaarts gaan. In 1971 opperde de Stichting de Christelijke Pers daarom dat Trouw zou fuseren met de Kwartetbladen, een viertal protestants-christelijke dagbladen in Zuid-Holland, die ook geldgebrek hadden. Hoewel het kwartet een veel behoudender signatuur had, werd de fusie na een jaar een feit, maar het ontbrak aan redactionele eenheid. De Trouw-redacteuren en hun collega’s van het Kwartet hadden grote moeite elkaar te accepteren. En bij de fusie-onderhandelingen was het te weinig gegaan over de redactionele formule.
Lees verder
